Die Septuagint (uitgespreek sep-TOO-uh-jint ) is 'n Griekse vertaling van die Joodse Skrif, wat iewers tussen 300 tot 200 vC voltooi is.
Die woord Septuagint (afgekort LXX) beteken "sewentig" in Latyn, en verwys na die 70 (of meer akkuraat, 72) Joodse geleerdes wat vermoedelik aan die vertaling gewerk het. Daar bestaan baie antieke legendes oor die oorsprong van die boek, maar moderne Bybelkundiges het vasgestel dat die teks in Alexandrië, Egipte, geproduseer is en gedurende die regering van Ptolemeus Philadelphus voltooi is.
Sommige beweer dat die Septuaginta vertaal is vir opname in die beroemde Biblioteek van Alexandrië, maar die doel was waarskynlik om Skrifte te gee aan die Jode wat van Israel oor die antieke wêreld versprei is.
Oor die eeue heen het opvolgende geslagte Jode vergeet hoe om Hebreeus te lees, maar hulle kon Grieks lees. Grieks het die gewone taal van die antieke wêreld geword as gevolg van die verowerings en hellenisering wat deur Alexander die Grote gedoen is. Die Septuagint is geskryf in koine (algemeen) Grieks, die alledaagse taal wat deur Jode gebruik word in die hantering van heidene.
Inhoud van die Septuagint
Die Septuagint bevat die 39 kanonieke boeke van die Ou Testament. Dit bevat egter ook verskeie boeke wat ná Maleagi en voor die Nuwe Testament geskryf is. Jode en protestante beskou hierdie boeke nie as deur God geïnspireer nie, maar dit is om historiese of godsdienstige redes ingesluit.
Jerome (340-420 n.C.), 'n vroeë Bybelgeleerde, noem hierdie nie-kanonieke boeke die Apokriewe, wat 'verborge geskrifte' beteken. Dit bevat onder andere Judith, Tobit, Baruch, Sirach (of Ecclesiasticus), die wysheid van Salomo, 1 Makkabeërs, 2 Makkabeërs, die twee boeke van Esdras, toevoegings tot die boek Ester, toevoegings tot die boek Daniël en die gebed van Manasse .
Die Septuagint gaan die Nuwe Testament in
Teen die tyd van Jesus Christus was die Septuaginta wydverspreid in Israel gebruik en is dit in sinagoges gelees. Sommige aanhalings van Jesus uit die Ou Testament stem ooreen met die Septuaginta, soos Markus 7: 6-7, Matteus 21:16 en Lukas 7:22.
Geleerdes Gregory Chirichigno en Gleason Archer beweer dat die Septuagint 340 keer in die Nuwe Testament aangehaal word teen slegs 33 aanhalings uit die tradisionele Hebreeuse Ou Testament.
Die apostel Paulus se taal en styl is beïnvloed deur die Septuaginta. Ander apostels het dit ook in hul Nuwe-Testamentiese geskrifte aangehaal. Die volgorde van boeke in moderne Bybels is gebaseer op die Septuagint.
Die Septuagint is aangeneem as die Bybel van die vroeë Christelike kerk, wat gelei het tot kritiek op die nuwe geloof deur ortodokse Jode. Hulle beweer dat variasies in die teks, soos Jesaja 7:14, gelei het tot foutiewe leerstellings. In die geargumenteerde teksgedeelte vertaal die standaard Hebreeuse Masoretiese teks na 'jong vrou', terwyl die Septuaginta vertaal word na 'n 'maagd' wat die Verlosser gebaar het.
Hoe die Septuagint die Christelike denke beïnvloed het
Die Septuaginta het nietemin 'n sterk invloed op die Christelike denke gehad. Toe Hebreeuse skrywers die gewone Griekse taal gebruik om die Skrif te vertaal, was dit 'n natuurlike gevolg dat Griekse vorme van denke en uitdrukking die Joodse gemeenskap diep beïnvloed het. Sommige terme en idees wat in die Hebreeuse taal beperk was, het uitgebrei deur die gekultiveerde en ryk Griekse woordeskat. Die vier Evangelies is oorspronklik in Grieks geskryf en die boodskappe van Jesus is eers in 'n Griekssprekende gemeenskap versprei. Dus is die vroeë Christelike kerk aansienlik beïnvloed deur die taal van die Septuagint.
Daar bestaan vandag slegs 20 papyrustekste van die oorspronklike Septuagint. Die Dooie See-rolle, wat in 1947 ontdek is, bevat gedeeltes van Ou-Testamentiese boeke. Toe hierdie dokumente met die Septuagint vergelyk is, was dit moontlik dat die afwykings gering was, soos letters of woorde of grammatikale foute.
In moderne Bybelvertalings, soos die New International Version en die English Standard Version, het geleerdes hoofsaaklik Hebreeuse tekste gebruik en hulle slegs na die Septuagint oorgedra in die geval van moeilike of onduidelik dele.
Waarom die Septuagint vandag betrekking het
Die Griekse Septuaginta het heidene bekendgestel aan die Judaïsme en die Ou Testament. Een waarskynlike geval is die Magi, wat die profesieë gelees het en dit gebruik het om die baba Messias, Jesus Christus, te besoek.
'N Dieper beginsel kan egter afgelei word uit die aanhalings van Jesus en die apostels uit die Septuaginta. Jesus was gemaklik om hierdie vertaling in sy gesproke aanhalings te gebruik, soos skrywers soos Paulus, Petrus en Jakobus.
Die Septuagint was die eerste vertaling van die Bybel in 'n algemeen gebruikte taal, wat impliseer dat versigtige moderne vertalings ewe legitiem is. Dit is nie nodig dat Christene Grieks of Hebreeus moet leer om toegang tot die Woord van God te kry nie.
Ons kan vol vertroue wees dat ons Bybels, afstammelinge van hierdie eerste vertaling, akkurate weergawes is van die oorspronklike geskrifte wat deur die Heilige Gees geïnspireer is. In die woorde van Paulus:
Die hele Skrif is deur God ingeasem en is nuttig vir onderrig, teregwysing, regstelling en opleiding in geregtigheid, sodat die man van God deeglik toegerus kan wees vir elke goeie werk. (2 Timoteus 3: 16-17, NV)
Bronne
- Ou-Testamentiese aanhalings in die Nuwe Testament: 'n volledige opname. Gregory Chirichigno en Gleason L. Archer.
- International Standard Bible Encyclopedia. James Orr, algemene redakteur.
- Smith's Bible Dictionary. William Smith.
- Die Bybelalmanak. JI Packer, Merrill C. Tenney, William White jr.
