Die meeste godsdienste het 'n basiese stel skrifgedeeltes - 'n 'Bybel', as u wil - oorweeg gesaghebbend deur die hele godsdienstige tradisie. Maar dit is nie waar van Boeddhisme nie. Daar is drie afsonderlike kanons van die Boeddhistiese Skrif wat aansienlik van mekaar verskil.
Die Pali Canon of Pali Tipitika is die skriftuurlike kanon van die Theravada Boeddhisme. Mahayana Boeddhisme het twee kanons, die Tibetaanse kanon en die Chinese kanon genoem. Die Chinese kanon is die versameling tekste wat deur die meeste skole van die Mahayana-boeddhisme anders as Tibetaans as gesaghebbend beskou word. Dit word die 'Chinese Kanon' genoem omdat die meeste tekste in Chinees bewaar is. Dit is die belangrikste skriftuurlike kanon van Koreaanse, Japanese en Viëtnamese Boeddhisme sowel as Chinese Boeddhisme.
Daar is 'n mate van oorvleueling tussen hierdie drie groot kanons, maar die meeste Boeddhistiese geskrifte is slegs in een of twee daarvan, nie al drie nie, ingesluit. Selfs binne die Chinese Kanon kan 'n sutra wat deur 'n skool van Mahayana vereer word, deur ander geïgnoreer word. Die skole van Mahayana wat die Chinese kanon min of meer erken, werk gewoonlik net met 'n deel daarvan, nie die hele saak nie. Anders as die Pali en Tibetaanse kanons, wat formeel deur hul tradisies aangeneem is, is die Chinese Kanon slegs losweg kanonies.
Baie basies bestaan die Chinese Mahayana Canon hoofsaaklik uit (maar is nie noodwendig beperk nie tot) se versamelings van Mahayana-sutras, die Dharmaguptaka Vinaya, die Sarvastivada Abhidharma, die Agamas, en kommentaar geskryf deur prominente onderwysers wat soms na verwys word as die “sastras "of" shastras. ".
Mahayana Sutras
Die Mahayana-sutra's is 'n groot aantal Skrifte wat meestal tussen die 1ste eeu vC en die 5de eeu nC geskryf is, hoewel enkele moontlik al in die 7de eeu nC geskryf is. Die meeste word gesê dat hulle oorspronklik in Sanskrit geskryf is, maar die oorspronklike Sanskrit is dikwels verlore, en die oudste weergawe wat ons vandag het, is 'n Chinese vertaling.
Die Mahayana-sutras is waarskynlik die grootste en belangrikste deel van die Chinese Kanon. Raadpleeg "Chinese Mahayana Sutras: 'n oorsig van Boeddhistiese sutras van die Chinese kanon vir meer inligting oor die vele sutras in die Chinese kanon."
Die Agamas
Die Agamas kan beskou word as 'n alternatiewe Sutta-pitaka. Die Pali Sutta-pitaka van die Pali-kanon (Sutra-pitaka in Sanskrit) is die versameling van die historiese preke van Boeddha wat in die Pali-taal gememoriseer en gesing en uiteindelik in die 1ste eeu vC neergeskryf is.
Maar terwyl dit aan die gang was, word elders in Asië die preke in ander tale, insluitend Sanskrit, gememoriseer en gesing. In werklikheid was daar waarskynlik verskeie Sanskritse gesangslyne. Die Agamas is hiervan, meestal saamgestel uit vroeë Chinese vertalings.
Ooreenstemmende preke uit die Agamas en Pali Canon is dikwels soortgelyk, maar nooit identies nie. Presies watter weergawe ouer of akkurater is, is 'n opiniepunt, hoewel die Pali-weergawes baie beter bekend is.
Die Dharmaguptaka Vinaya
Die Sutra-pitaka, Vinaya-pitaka en Abhidharma-pitaka vorm saam 'n versameling genaamd die Tripitaka, of Tipitaka in Pali. Die Vinaya-pitaka bevat die reëls vir die kloosterordes wat deur die historiese Boeddha gevestig is, en soos die Sutra-pitaka, is dit gememoriseer en gesing. Daar is vandag verskeie bestaande weergawes van die Vinaya. Een daarvan is die Pali Vinaya, gevolg in die Boeddhisme van Theravada. Twee ander word die Mulasarvastivada Vinaya en die Dharmaguptaka Vinaya genoem, na die vroeë Boeddhisme-skole waarin hulle bewaar is.
Tibetaanse Boeddhisme volg meestal die Mulasarvastivada en die res van Mahayana volg meestal die Dharmaguptaka. Daar kan egter uitsonderings wees, en soms word die Mulasarvastivada Vinaya ook as deel van die Chinese Kanon beskou. Alhoewel die Dharmaguptaka effens minder reëls het, is die verskille tussen die twee Mahayana Vinayas in die algemeen nie radikaal beduidend nie.
Die Sarvastivada Abhidharma
Die Abhidharma is 'n groot versameling tekste wat die leerstellings van die Boeddha ontleed. Alhoewel dit aan die Boeddha toegeskryf word, het die werklike samestelling waarskynlik 'n paar eeue na sy Parinirvana begin. Soos die Sutra-pitaka en die Vinaya-pitaka, is die Abhidharma-tekste in aparte tradisies bewaar, en op 'n tydstip was daar waarskynlik baie verskillende weergawes.
Daar is twee oorlewende volledige Abhidharmas, wat die Pali Abhidhamma is, wat verband hou met Theravada-boeddhisme, en die Sarvastivada Abhidharma, wat met Mahayana-boeddhisme geassosieer word. Fragmente van ander Abhidharmas word ook in die Chinese Kanon bewaar.
Streng gesproke is die Sarvastivada Abhidharma nie juis 'n Mahayana-teks nie. Die Sarvastivadins, wat hierdie weergawe bewaar het, was 'n vroeë skool van Boeddhisme wat meer in lyn was met Theravada as met die Mahayana-Boeddhisme. Op sommige maniere is dit egter 'n oorgangspunt in die Boeddhistiese geskiedenis waarin Mahayana vorm aanneem.
Die twee weergawes verskil aansienlik. Beide Abhidharmas bespreek die natuurlike prosesse wat geestelike en fisieke verskynsels met mekaar verbind. Albei werke ontleed verskynsels deur dit op te breek in oombliklike gebeure wat ophou bestaan sodra dit plaasvind. Daarbenewens bied die twee tekste egter verskillende begrippe oor die aard van tyd en materie.
Kommentaar en ander tekste
Daar is 'n groot aantal kommentare en verhandelinge wat deur Mahayana-wetenskaplikes en eeue deur die eeue geskryf is, wat ook in die Chinese Kanon opgeneem is. Sommige hiervan word 'sastras' of 'shastras' genoem, wat in hierdie konteks 'n kommentaar op 'n sutra aanwys.
Ander voorbeelde van kommentaar is tekste soos Nagarjuna se Mulamadhyamakakarika of 'Fundamental Verses of the Middle Way', wat die filosofie van Madhyamika uiteensit. 'N Ander een is Shantideva se Bodhicaryavatara, "Gids tot die manier van lewe van die Bodhisattva." Daar is baie groot versamelings van kommentare.
Die lys van tekste wat ingesluit is, is, kan ons sê, vloeibaar. Die enkele gepubliseerde uitgawes van die kanon is nie identies nie; sommige het nie-Boeddhistiese godsdienstige tekste en volksverhale ingesluit.
Hierdie oorsig is skaars 'n inleiding. Die Chinese kanon is 'n groot skat van godsdienstige / filosofiese literatuur.
